Prinses Mathilde en minister van Ontwikkelingssamenwerking Armand De Decker zijn zondagavond rond 23:30 plaatselijke tijd (maandag 00:30 Belgische tijd) aangekomen in Bamako.

Een honderdtal vrouwen in kleurige kleding ontving de Belgische delegatie met lokale muziek, zang en dans. Mathilde en minister De Decker bezoeken Mali in het kader van een missie die is gericht op educatie, gezondheid, gemeenschapsversterking en decentralisatie. Maandagmorgen zullen zij aan een reeks gesprekken en bezoeken beginnen. Het bezoek duurt tot woensdagmiddag

 

 
Leve de prinses uit Europa''
Bezoek prinses Mathilde geeft het straatarme Mali hoop

Mali is straatarm. Nauwelijks drie landen ter wereld zijn armer. Wellicht daarom is prinses Mathilde hier zo welkom. Duizenden schoolkinderen stonden haar gisteren welkom te zingen en te dansen aan het kleine ziekenhuis dat aidspatiëntjes begeleidt. Lichtjes voorovergebogen, zoals koning Boudewijn destijds, wandelde ze door de zwarte massa en aanhoorde hun gezangen en zorgen.

Het was een lange vermoeiende reis van Melsbroek naar Bamako. Omdat onze regeringsvliegtuigen kleine benzinetanks hebben, moest er twee keer worden gestopt in Algerije om bij te tanken. Maar zondagnacht arriveerden we moe en heelhuids in Bamako, de hoofdstad van Mali, een prachtig land doormidden gesneden door de imposante rivier de Niger.

De Vlaamse lady Di

Mali heeft een president die bijzonder geliefd is bij zijn onderdanen. President Touré pleegde lang geleden een militaire coup en zette onmiddellijk daarna een stap terug om de democratie binnen te laten. Inmiddels is hij de verkozen president.

Prinsessen kennen ze hier niet. Voor de Malinese kinderen zijn het echt nog figuren uit sprookjes vol koningen en keizers. Gisteren troepten dan ook duizenden jonge zwarten samen aan het Moeder-Kind-ziekenhuis dat door onze regering wordt gesteund. De prinses, in het gezelschap van minister voor Ontwikkelingssamenwerking Armand De Decker, kwam er als een Vlaamse lady Diana jonge aids-patiëntjes en hun moeders een steuntje in de rug geven.

Al een uur op voorhand stond de stofferige straat barstensvol jonge mensen die op Afrikaanse troms uitbundig dansten en zongen. ,,Leve de prinses van Europa'', schreeuwde een klasje, want voor die kinderen hier is het onderscheid tussen België en Europa een moeilijk begrip.

Mathilde stapte uit de wagen en werd als een heldin onthaald. Er heerste een enthousiasme dat wij in het koele Europa al lang vergeten zijn.

De directeur van een klein schooltje hield me staande. ,,Is het waar dat het in België nul graden is?'' ,,Ja natuurlijk,'' antwoordde ik. De man keek mysterieus voor zich uit. ,,Is dat dan zo koud als in de frigo?'', vroeg hij plots. Toen ik hem antwoordde dat het bij ons soms véél kouder is dan in zijn koelkast, knikte hij vol eerbied. ,,Daar zou ik nooit kunnen wonen.''

Belgische micro-banking

Gisterenmiddag werden in het bijzijn van de prinses belangrijke verdragen getekend tussen Mali en België. Ons land steunt er de micro-banking, een systeem dat armen krediet wil geven. Mensen die nu tussen de plooien van de banken vallen en nooit kunnen lenen, krijgen nieuwe kansen. Zo kan een arme Malinese huisvrouw nu een kleine som lenen om een naaimachine te kopen en zo kleren te maken voor de andere minderbedeelden uit haar wijk. Zo klimmen kansarmen stilaan uit de hel van de armoede.

Mathilde heeft die armoede ondertussen al gezien en gevoeld. De gemiddelde Malinees rooit het met drie dollar per dag. Veel luxe is aan hem niet besteed. Daarom ziet president Touré ons hier zo graag komen. Hij ontving gisteren de prinses in audiëntie en beklemtoonde achteraf hoe belangrijk de aandacht en de hulp van België wel zijn. Mali heeft het moeilijk. Sinds het land door strubbelingen in Ivoorkust haar kust verloor, werd het nog meer afgesneden van de rest van de wereld en werd het leven hier nog duurder.

De 222 Belgen die hier verblijven werken ofwel voor NGO's ofwel voor kleine en grote ondernemingen. Prinses Mathilde voelt zich tijdens haar tweede buitenlandse missie die ze op haar eentje onderneemt (vorig jaar bezocht ze het nog armere Niger) duidelijk in haar sas. Ze laveert goed voorbereid door de warme slome chaos die zwart Afrika ons biedt.

,,Elle est belle'', gaapte Jean-Jacques, een mécanicien uit Bamako. ,,Men zegt ons dat ze nog meer hulp uit jullie land komt voorspellen.''

Geen vijftig jaar

Om die hulp is het hier te doen. De gemiddelde man wordt in Mali geen vijftig jaar. Iedereen probeert hier op straat iets te verkopen om 's avonds het kroostrijke gezin te voeden. Alle beetjes helpen, en een beetje aandacht van de bleke Belgen doet hopen op beterschap en mededogen.

Gisterenavond gingen we dineren bij de president. Uit de sfeer bleek hoe welkom elk sprenkeltje hoop wel is in dit arme land vol vriendelijke mensen. Prinses Mathilde lijkt zich zeer bewust van het belang dat wordt gehecht aan het bezoek van die sprookjesachtige mooie Europese prinses. Met de glimlach die ze met wijlen Lady Di mag delen, straalt ze bezorgdheid en hoop op een beter toekomst uit.

Mathilde steunt Malinese vrouwen

President Touré van Mali is een verstandig man. Als baas van een van de armste landen ter wereld gaf hij een galadiner ter ere van prinses Mathilde zonder pracht en praal.

We aten sober vis en vlees en dronken water en cola. Maar de Malinese gastvrijheid was warm en eerlijk.

De prinses bekommerde zich gisteren vooral om de vrouwen van Mali. Ze bezocht een centrum waar geboortezorg, vaccinaties en de strijd tegen de vrouwenbesnijdenis centraal staan. Liefst 94 procent van alle Malinese meisjes is besneden. Het is een hard gevecht om die barbaarse traditie te bestrijden.

Per boot trokken we gisteren de hele namiddag de Niger op, de rivier die Mali doorsnijdt. Op de oevers wasten massa's naakte zwarte vrouwen hun kleren en kroost. Ze zwaaiden uitbundig naar de prinses en haar gevolg die op vier boten voorbijgleden.

Op het eiland N'Gomi hebben ze de dag van hun leven beleefd. Het begrip 'prinses' is er nog echt iets uit de sprookjesboeken. De blanke schoonheid uit België werd er door de volledige bevolking ingehaald als een godin. Mathilde bestudeerde de waterwinningsprojecten die ons land er steunt en genoot van de roeiwedstrijden die de jongemannen organiseerden.

,,België helpt Mali in de nabije toekomst met 63 miljoen euro'', kondigde minister van Ontwikkelingssamenwerking Armand Dedecker aan. Maar er is veel meer nodig. Mali was al de tweede gouddelver van Afrika, er is nu ook diamant gevonden. Het land hoopt nu op Antwerpse belangstelling en op de interesse van SN Brussels Airlines, zodat er weer een verbinding Brussel-Bamako komt.

 

Prinses Mathilde verovert Afrika voor het goede doel.
,,Nu nog een vrouw van vlees en bloed worden''

Vier dagen met prinses Mathilde naar het arme en snikhete Mali. Zal ik haar beter leren kennen? Is zij tegen woensdagnacht een nieuwe kennis of een vriendin? Zullen we over elkaars kinderen hebben gepraat, of over de besneden zwarte meisjes? Is een prinses een vrouw van vlees en bloed?

In de militaire luchthaven roken de journalisten hun laatste sigaret. We denken dat kroonprins Filip zijn dame een goede reis zal kussen voor het oog van de camera. Misschien houdt hij wel zijn dochtertje of zoontje op de arm. Maar de fotografen zijn eraan voor de moeite. Plots moeten we naar het vliegtuig. Inderdaad, we wandelen meteen voorbij de lieve prinses die al aan boord zit. Ik schenk haar een hoofse knik. ,,Dag mevrouw, Rudi Moeraert van Het Nieuwsblad/Het Volk.'' ,,Dag mijnheer'', antwoordt ze beleefd, waarna ik achter de bodyguards en de mensen van het ministerie van Ontwikkelingssamenwerking ga zitten.

Brede glimlach

Tussenlanding in Algerije. Wij staan buiten wat te lummelen terwijl de prinses in een vip-lounge muntthee krijgt. Plots komt ze naar buiten en maakt met iedereen een kort praatje. ,,Was u al in Mali?'', vraagt ze. Dat moet ik ontkennen. ,,Dan zal het voor ons beiden een ontdekking worden'', zegt ze in schoon Vlaams, met een brede glimlach er bovenop. Dat begint allemaal veelbelovend, droom ik. Vanavond hangen we misschien samen aan de bar van het hotel, met een wodka-orange in onze handen.

Altijd die zonnebril

's Anderendaags wordt Mathilde in de hoofdstad Bamako onthaald als een heldin. Maar dan een heldin met een zonnebril die ze nooit afzet. De Malinese kindjes zullen zich nooit de warme ogen van die verre Belgische prinses herinneren. Gedurende de vier dagen dat we samen waren, heeft Mathilde buiten bijna nooit haar ogen aan de zon getoond. Allergisch aan licht misschien? Ik vind het een beetje spijtig. Maar dat is persoonlijk. Wanneer ik met iemand praat, zet ik altijd mijn zonnebril af opdat de mensen in mijn ogen zien dat ik de waarheid spreek en mijn emoties kunnen lezen.



Swingende heupen

Even heb ik Mathilde zien meewiegen met de Afrikaanse danseressen, de heupen eventjes onbewaakt in een swingende beweging. De camera's waren in de wolken. Gelukkig volstaan een paar seconden tijdens een korte nieuwsreportage, want lang duurde die impuls van ritme en passie niet.

Ik wil een douche



Eén keer nog heb ik tijdens die dagen een knikje gekregen van prinses Mathilde. Ze stapte uit de wagen in een verzengende hitte. Ik stond daar vlakbij te puffen als een oude beer. Onze blikken kruisten elkaar. Zij zag mij denken: ,,Wanneer is deze kelk van hitte geledigd?'' Ik zag haar denken: ,,Ik wil een douche, maar ik zal eerst nog even door deze mensenzee wandelen met mijn mooiste glimlach.'' Let op. Ik zag het aan haar glimlach. Want haar zonnebril verborg uiteraard haar ogen.

Hét interview

De allerlaatste dag was het grote moment aangebroken. Interviews met de prinses. Omdat ik haar niet persoonlijk had kunnen en mogen ontmoeten, was dit mijn laatste kans op contact. Maar het moest wel een groepsgesprek worden, met de tien journalisten van de geschreven pers. Er mocht geen fotograaf naar binnen om me samen met de prinses te fotograferen. Maar haar zonnebril ging af! En recht in haar ogen kijkend kon ik vragen wat wij Belgen kunnen leren van de lieve Malinezen. Ze keek vriendelijk terug: ,,We kunnen veel leren van deze mensen. Hun moed, hun waardigheid, hun vriendelijkheid... Ik wil hier nog terugkomen, met mijn echtgenoot.''

Ik had nog duizend vragen, maar haar begeleidster vond dat het welletjes was. Er waren al zeven vragen gesteld. Ciao prinses!

Impact

Laat er geen misverstand over bestaan. Het bezoek van Mathilde aan Mali heeft veel meer impact dan wanneer minister Armand De Decker daar zou rondlopen in zijn eentje. De handdruk van een prinses heeft vele Malinezen in verrukking gebracht. Maar vooral, er werden boeiende projecten vol hulp beloofd aan het vierde armste land ter wereld. En de prinses is het glijmiddel waarmee de boodschap van ontwikkelingssamenwerking in onze media wordt geduwd. Een prinselijke titel op die manier gebruiken voor het goede doel, is lovenswaardig. Nu nog een vrouw van vlees en bloed worden en klagen dat er geen babysitters meer te vinden zijn, en dat Filip een kluns is in de keuken. Eens een tournee geven aan de bar, of luid lachen met een journalistenmop. Het zou mooi zijn. Wie weet komt het er nog van!